Ο Μανώλης και η Έλλη είναι ένα ζευγάρι που ζει στην Πόλη. Η περίοδος της Μικρασιατικής καταστροφής και του διωγμού, βρίσκει την Έλλη σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, επιβαρύνοντας την σωματική και ψυχολογική της κατάσταση. Ένα παιδί θα έρθει στην ζωή, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ο θάνατος της Έλλης θα οδηγήσει τον Μανώλη στην τρέλα. Ανίκανος να αντιμετωπίσει την απώλεια της αγαπημένης του, θα χάσει τα λογικά του και θα μείνει έγκλειστος σε ψυχιατρείο για πολύ καιρό, παλεύοντας με τους δαίμονες του.

Ένας νεαρός άνδρας αναζητά τις ρίζες του. Μια αρμόνικα είναι το μοναδικό στοιχείο που τον συνδέει με το παρελθόν. Λίγες χαμένες νότες και ένα όνομα χαραγμένο στο μουσικό όργανο, είναι η μόνη του περιουσία.

Το έργο φωτίζει περισσότερο το ψυχολογικό κομμάτι των ανθρώπων που βιώνουν τον ξεριζωμό και τον διωγμό από τις πατρίδες τους. Η απώλεια των αγαπημένων ανθρώπων, το αγεφύρωτο κενό που δημιουργεί το ευτυχισμένο, γεμάτο όνειρα παρελθόν, ασύνδετο με το γεμάτο ανασφάλειες και κινδύνους μέλλον, η θλιβερή αποκοπή των παιδιών από τους γονείς τους, ένα μέλλον που δύσκολα χτίζεται πάνω στα αποκαΐδια του παρελθόντος.